Ik droomde eens en zie ik liep
aan het strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen, want ook
de Heere liep aan mijn zij.

We liepen saam het leven door
en lieten in het zand,
een spoor van stappen, twee aan twee;
de Heere liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugd
van diepe smart en hoop.

Maar als ik het spoor goed bekeek,
Zag ik langs heel de baan,
Daar waar het juist het moeilijkst was,
Maar één paar stappen staan…

Ik zei toen: “Heere, waarom dan toch?
Juist toen ik het zo moeilijk had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag
op het zwaarste deel van het pad…”

De Heere keek toen vol liefde mij aan
en antwoordde op mijn vragen:
“Mijn lieve kind, toen ’t moeilijk was,
Toen heb Ik jou gedragen…”

Geschreven in 1936 door Mary Stevenson (1922-1966)

Laatste Foto’s
IMG_E3693 IMG_E3691 IMG_E3686 IMG_E3678 IMG_E3677 IMG_E3676