Gedichten

Mooie gedichten die in de jaarboekjes gestaan hebben.

De een uit het met schrijven
De ander in gezang
De volgende door dienen
Nummer vier gaat aan de gang

Dan is er nog de gave
Van luisteren en geduld
Het lief zijn voor de ander
Het vergeven van de schuld

Weer iemand is vrijgevig
Deelt uit, verwacht niets terug
Er zijn ook onderhandelaars
Die slaan voor elkaar een brug

Zo heeft iedereen talenten
Mix en combineer ze maar
Zo wordt de wereld mooier
Voor jezelf en voor elkaar

Annet van Ballegooijen

Een vrouw
een dochter van
jouw vrouw
de vrouw van
misschien moeder
jouw moeder
altijd vrouw
prachtige vrouw
lieve zus
geweldige vriendin
buurvrouw
of juist zomaar
een vrouw
de vrouw
veelzijdig
veelbesproken
levensbron

Handen heb je om te geven
Van je eigen overvloed
En een hart om te vergeven
Wat een ander jou misdoet

Ogen heb je om te zoeken
Naar wat mensen nog ontbreekt
En een hart om uit te zeggen
Wat een ander moed in spreekt

Schouders heb je om te dragen
Zorg en pijn van alleman
En een hart om te aanvaarden
Wat een ander beter kan

Voeten heb je om te lopen
Naar een mens die eenzaam is
En een hart om waar te maken
Dat geen mens een eiland is

Oren heb je om te horen
Naar een mens die vrede is
En een hart om te geloven
In een geest die liefde is

 
Ieder mens heeft diep van binnen
doosjes met herinneringen.
Draag die doosjes niet als last
want heus, ze komen vaak van pas.
Doosjes die je laten weten
dat het slechter is geweest;
doosjes vol met dankbaarheid,
voor elke lach, voor ieder feest .

                          Mooie doosjes vol met liefde,
                          boordevol van tederheid;
                          maar ook doosjes vol van afschuw
                          haat en onverdraagzaamheid.
                          Die mag je rustig laten zitten
                          met de deksel stijf erop .
                          En die doosjes vol met liefde
                          zet die altijd bovenop.

Want wanneer er weer zo’n dag is,
vol verdriet en tegenslag;
put dan moed uit zo`n doosje,
dan verander je op slag.
Je ziet de dingen weer heel anders,
voelt je dankbaar en blij.
Als je me niet wilt geloven
probeer het dan, het helpt ook mij.

We wensen je twee stevige voeten, om door het leven te gaan
We wensen je twee stevige handen, om anderen bij te staan
We wensen je een mond, om te lachen met vrienden die vrolijk zijn
Maar ook om mensen te troosten, bij tegenspoed en pijn
We wensen je twee heldere ogen, om te zien wat kwaad is of goed
Dan zal je altijd weten, de weg die je volgen moet
We wensen je een liefdevol hart toe, een hart dat mensen bemint
Maar vooral Gods zegen, zodat je veel geluk op je weg vindt

(Dit gedicht kregen we van Martha)


Overal kom ik U tegen
in een mooie wolkenlucht,
in een zonnestraal, bij regen
elke dag van U gekregen,
kinderlach en vogelvlucht…

Alles legt U voor mij open,
ieder ding van U te leen.
Door Uw landschap mag ik lopen,
op Uw gouden toekomst hopen,
reeks momenten, een voor een.

Heel de wereld in Uw handen.
Toch vraagt U mijn kleine ziel
om Uw Geest te laten landen
en Uw liefde te ontbranden
voor waar eens Uw oog op viel.

Alles is van U gekregen
Wat ik ben en eens zal zijn.
Al mijn dagen, al mijn wegen…
Overal kom ik U tegen:
Levensadem, Brood en Wijn.

Joke Verweerd
Uit: Uitgesproken

LIEFDE
Wat is er mooier om liefde te geven
in dit korte, aardse leven?
Het is onze grootste opdracht
die moet worden volbracht.

God lief hebben bovenal,
niet alleen hier, maar overal.
Niet nemen of vragen,
maar het gewoon uitdragen.

Dan kun je zelf ook blij zijn,
zonder schroom of schijn.
Om zo te leven is het goed
bij alles wat je ook doet.

Liefde geven is het waard,
zolang je leeft op deze aard.

Wij wensen naar Gods Woord te leven,
Wij vrouwen van ons Nederland.
Ons bindt te saam dat ene streven,
Die hechte onderlinge band.

Om met elkander hier te strijden
In huisgezin en maatschappij.
Te bidden, Heer’ leer ons belijden:
“Alleen de Zoon maakt waarlijk vrij”.

Wilt Gij Heer’, ons die boodschap geven.
Dan dragen wij ze verder voort.
De kracht van ons getuigend leven
Ligt immer nog in ’s Heeren Woord.

Hij wil ons door Zijn Geest steeds wijzen
Waar telkens weer de dagtaak ligt.
Wij zullen dan de Heere prijzen
En wandelen voor Zijn aangezicht.

En komen er donkere tijden,
Gods Woord blijft immer ons ten licht.
Wij zullen dit blijven belijden,
Wat in de wereld ook ontwricht.

Vast als een rots is ’t Woord des Heeren!
Daar mogen we in ’t geloof op staan.
Wij willen God als Koning eren,
Gehoorzaam in Zijn wegen gaan.

Ik vroeg om kracht
en God gaf me moeilijkheden
om mij sterk te maken.

Ik vroeg om wijsheid
en God gaf me problemen
om te leren op te lossen.

Ik vroeg om voorspoed
en God gaf me verstand en spierkracht
om mee te werken.

Ik vroeg om moed
en God gaf me gevaren
om te overwinnen.

Ik vroeg om liefde
en God gaf me mensen
om te helpen.

Ik vroeg om gunsten
en God gaf me kansen.

Ik ontving niets van wat ik vroeg

Ik ontving alles wat ik nodig had.

U ziet toch ook wel de bloemen staan
Zo op de weg van het leven?
Al is misschien uw levensweg
Door heel veel zorg omgeven;

Als je gezond bent, wil die bloem
Uit dankbaarheid gauw plukken.
Ook als God je tot op vandaag
Bewaarde voor ongelukken;

Of als je zoon pas is geslaagd
Voor dat moeilijke examen.
Dan kun je hierin toch ook wel
Gods zorg voor jou beamen;

Over onze schouders kijkt God mee
Of wij wel bloemen vinden.
Hij wil zo graag, dat wij hiervan
Een mooi boeketje binden.

Hij hangt er zelf een kaartje aan
Waarop Hij heeft geschreven:
Tot ziens Mijn kind, Ik hou van jou
Ik draag je, heel je leven.

Mijn kind, zo kom je elke dag
Toch weer een stapje nader.
Weet, dat ik altijd bij je blijf:

Je liefhebbende Vader.

Laatste Foto’s

IMG_E3693 IMG_E3691 IMG_E3686 IMG_E3678 IMG_E3677 IMG_E3676