Gedichten

Mooie gedichten die in de jaarboekjes gestaan hebben.

Elk mens door God geschapen
Is alles voor Hem waard.
Nee, niemand is er doelloos
Die leeft op deze aard;

Wij zijn Zijn instrumenten,
Waarmee Hij werken wil.
We leven naar de toekomst,
Dat werk ligt nimmer stil;

De één werkt als een hamer
Die klopt, en bouwt en slaat.
Een ander schrijft soms schuchter
Een boek, waar veel in staat.

Weer anderen mogen zaaien
In ’s Heren wijngaard hier,
De één doet alles zuchtend,
De ander met plezier.

De werken onzer handen
Geheiligd door Zijn kruis,
Zijn toch Gods instrumenten
Voor ’t bouwwerk van Zijn huis.

Martha las het al eens voor aan het eind van een ledenvergadering.
Het gedicht werd geschreven door mevrouw M. Koffeman-Zijl

Ieder mens heeft diep van binnen
doosjes met herinneringen.
Draag die doosjes niet als last
want heus, ze komen vaak van pas.
Doosjes die je laten weten
dat het slechter is geweest;
doosjes vol met dankbaarheid,
voor elke lach, voor ieder feest.

Mooie doosjes vol met liefde,
boordevol van tederheid;
maar ook doosjes vol van afschuw
haat en onverdraagzaamheid.
Die mag je rustig laten zitten
met de deksel stijf erop .
En die doosjes vol met liefde
zet die altijd bovenop.

Want wanneer er weer zo`n dag is,
vol verdriet en tegenslag;
put dan moed uit zo`n doosje,
dan verander je op slag.
Je ziet de dingen weer heel anders,
voelt je dankbaar en blij.
Als je me niet wilt geloven
probeer het dan, het helpt ook mij.

(Nog een gedicht over SAMEN)

Even iets van God

Een arm om je heen als je moe bent of koud.
Een mens die je troost en die veel van je houdt.
Een hand in jouw hand als je niet durft te gaan.
Een stem die je roept als je eenzaam blijft staan.
Soms zie je even in je leven zomaar iets van God.

Een blik vol begrip als je voelt het gaat mis.
Een mens die juist komt als er niemand meer is
Een woord dat je raakt dat je moed geeft en kracht
Een kans die je krijgt die je nooit had verwacht.
Soms zie je even in je leven zomaar iets van God.

Een mens die je zegt: “Toe je kunt het,   komaan”.
Een droom die je helpt om weer verder te gaan
Een teken van leven dat maakt je dag weer goed
Als jij iets niet kan komt er iemand die het doet.
Soms zie je even in je leven zomaar iets van God.

Tekst: Greet Brokerhof-van der Waa/Jacques Roeleveld

Zijn we SAMEN puzzelstukjes zijn die elk apart wel een mooi kleurtje hebben, maar waar verder weinig aan te zien is, totdat er veel meer stukjes aan elkaar zijn gelegd?

Zijn we SAMEN een ketting van allemaal mooie schakels?

Zijn we SAMEN keurig op elkaar gemetselde stenen zoals in dit kinderliedje?

 

SAMEN (tekst & muziek: Elly en Rikkert Zuiderveld)
Kijk daar een metselaar, hij bouwt een huis van steen.
Alle stenen netjes naast elkaar, een huis voor iedereen.
Eén voor één, steen voor steen, muren, deuren en ramen
één voor één, steen voor steen, niet alleen maar SAMEN.
SAMEN, vormen zij een huis, SAMEN,
muren, deuren en ramen.
SAMEN, vormen zij een huis, SAMEN.

De Heer bouwt ook Zijn huis, daar zijn wij de stenen van.
Ieder heeft zijn plekje in dat huis, dat God er wonen kan.
Eén voor één, steen voor steen, muren, deuren ramen
één voor één, steen voor steen, niet alleen maar SAMEN.
SAMEN. zijn wij het huis van de Heer, SAMEN,
zoveel verschillenden namen.
SAMEN, zijn wij het huis van de Heer, SAMEN, Amen.

Gedicht: Vandaag helpt God

Gisteren is weggegleden
Gisteren is nu voorbij,
Of wij goed of kwaad toen deden
Of men somber was of blij

En wat morgen ons zal geven
Dat is nu verborgen nog
Of wij morgen zullen leven
Dat bepaald de Heere toch

Nu vandaag geeft Hij ons krachten
Nu vandaag staat Hij ons bij,
Blijf je hulp van Hem verwachten
Dat geeft rust en maakt je blij

Zorg van gisteren, angst voor morgen,
Dat beheerst toch niet ons lot?
Voor vandaag zijn we geborgen
Want vandaag, vandaag helpt God.

Door: M. Kofferman-Zijl

Ik droomde eens en zie ik liep
aan het strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen, want ook
de Heere liep aan mijn zij.

We liepen saam het leven door
en lieten in het zand,
een spoor van stappen, twee aan twee;
de Heere liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugd
van diepe smart en hoop.

Maar als ik het spoor goed bekeek,
Zag ik langs heel de baan,
Daar waar het juist het moeilijkst was,
Maar één paar stappen staan…

Ik zei toen: “Heere, waarom dan toch?
Juist toen ik het zo moeilijk had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag
op het zwaarste deel van het pad…”

De Heere keek toen vol liefde mij aan
en antwoordde op mijn vragen:
“Mijn lieve kind, toen ’t moeilijk was,
Toen heb Ik jou gedragen…”

Geschreven in 1936 door Mary Stevenson (1922-1966)

Laatste Foto’s

IMG_6698 IMG_6694 IMG_6693 IMG_6691 IMG_5707 IMG_5705