Elk mens door God geschapen
Is alles voor Hem waard.
Nee, niemand is er doelloos
Die leeft op deze aard;
Wij zijn Zijn instrumenten,
Waarmee Hij werken wil.
We leven naar de toekomst,
Dat werk ligt nimmer stil;
De één werkt als een hamer
Die klopt, en bouwt en slaat.
Een ander schrijft soms schuchter
Een boek, waar veel in staat.
Weer anderen mogen zaaien
In ’s Heren wijngaard hier,
De één doet alles zuchtend,
De ander met plezier.
De werken onzer handen
Geheiligd door Zijn kruis,
Zijn toch Gods instrumenten
Voor ’t bouwwerk van Zijn huis.
Martha las het al eens voor aan het eind van een ledenvergadering.
Het gedicht werd geschreven door mevrouw M. Koffeman-Zijl
| Ieder mens heeft diep van binnen doosjes met herinneringen. Draag die doosjes niet als last want heus, ze komen vaak van pas. Doosjes die je laten weten dat het slechter is geweest; doosjes vol met dankbaarheid, voor elke lach, voor ieder feest. Mooie doosjes vol met liefde, Want wanneer er weer zo`n dag is, |
(Nog een gedicht over SAMEN)
|
Even iets van God Een arm om je heen als je moe bent of koud. Een blik vol begrip als je voelt het gaat mis. Een mens die je zegt: “Toe je kunt het, komaan”. Tekst: Greet Brokerhof-van der Waa/Jacques Roeleveld |
Zijn we SAMEN puzzelstukjes zijn die elk apart wel een mooi kleurtje hebben, maar waar verder weinig aan te zien is, totdat er veel meer stukjes aan elkaar zijn gelegd?
Zijn we SAMEN een ketting van allemaal mooie schakels?
Zijn we SAMEN keurig op elkaar gemetselde stenen zoals in dit kinderliedje?
SAMEN (tekst & muziek: Elly en Rikkert Zuiderveld)
Kijk daar een metselaar, hij bouwt een huis van steen.
Alle stenen netjes naast elkaar, een huis voor iedereen.
Eén voor één, steen voor steen, muren, deuren en ramen
één voor één, steen voor steen, niet alleen maar SAMEN.
SAMEN, vormen zij een huis, SAMEN,
muren, deuren en ramen.
SAMEN, vormen zij een huis, SAMEN.
De Heer bouwt ook Zijn huis, daar zijn wij de stenen van.
Ieder heeft zijn plekje in dat huis, dat God er wonen kan.
Eén voor één, steen voor steen, muren, deuren ramen
één voor één, steen voor steen, niet alleen maar SAMEN.
SAMEN. zijn wij het huis van de Heer, SAMEN,
zoveel verschillenden namen.
SAMEN, zijn wij het huis van de Heer, SAMEN, Amen.
Gedicht: Vandaag helpt God
Gisteren is weggegleden
Gisteren is nu voorbij,
Of wij goed of kwaad toen deden
Of men somber was of blij
En wat morgen ons zal geven
Dat is nu verborgen nog
Of wij morgen zullen leven
Dat bepaald de Heere toch
Nu vandaag geeft Hij ons krachten
Nu vandaag staat Hij ons bij,
Blijf je hulp van Hem verwachten
Dat geeft rust en maakt je blij
Zorg van gisteren, angst voor morgen,
Dat beheerst toch niet ons lot?
Voor vandaag zijn we geborgen
Want vandaag, vandaag helpt God.
Door: M. Kofferman-Zijl
Meditatie: “HET VERHAAL VAN HET POTLOOD”
Een jongetje keek naar zijn oma die een brief aan het schrijven was. Op een gegeven moment vroeg hij: “Oma, schrijf je over wat wij samen hebben meegemaakt? Of schrijf je misschien een verhaaltje over mij?” Zijn oma stopte met haar brief, glimlachte, en zei: “Ik schrijf inderdaad over jou. Maar belangrijker dan de woordjes die ik schrijf, is het potlood waarmee ik schrijf, want ik zou willen dat je later als je groot bent, net zoals dit potlood wordt.”
Het jongetje keek nieuwsgierig naar het potlood en kon er niets bijzonders aan ontdekken.
“Het is toch gewoon een potlood!”
Oma zei: “Het is maar hoe je ernaar kijkt, want dit hele gewone potlood heeft 5 bijzondere dingen die jou – maar dan moet je ze wel onthouden – tot iemand zullen maken die altijd in vrede zal leven met de wereld:
Ten eerste: Je zult misschien grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. Deze hand noemen we God, en Hij zal je altijd leiden volgens Zijn wil.
Ten tweede: Af en toe moet je stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. Daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar het wordt er wel scherper van. Dus je moet wat pijn kunnen verdragen.
Het maakt je tot een beter mens.
Ten derde: Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je fout schreef.
Corrigeren wat je gedaan hebt niet slecht, maar belangrijk om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.
Ten vierde: Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet wat er in zit.
Dus, wees steeds bezorgd om dat er binnen in je gebeurt.
Ten slotte: het vijfde wat een potlood bijzonder maakt: hij laat altijd een spoor achter.
Dat is de laatste les van het potlood.
Besef goed dat alles was je in je leven doet, sporen zal achterlaten en probeer je daar voortdurend bewust van te zijn.”
Bron: Coelho P. 2007. Als een rivier. Gedachten en impressies.
Recept van Bep Bettink:
In 1995 moesten veel mensen uit de Betuwe hun huis verlaten voor het hoge water.
Ook wij hadden 2 mensen 3 weken in huis. We aten dit recept, wat eerst gewoon zuurkoolschotel heette.
Het gerecht kreeg in die weken de naam Rampenplan, want het smaakte onze gasten zo goed, dat het in die 3 weken wel 3 keer werd gegeten. Zo lekker vonden ze het! En wij nu nog!
Rampenplan:
1 pond zuurkool
4 ons nasivlees
2 uien
2 paprika’s
1 tablet vleesbouillon
2 ons ontbijtspek
2 ons rijst
½ liter water
Vlees even aanbraden met de gesneden uien en paprika.
De gewassen rijst in een vuurvaste schotel doen.
Daarna het vlees, de uien en de paprika erbij in.
Hier boven op de gewassen zuurkool (1x gewassen).
Het vleestablet oplossen in een ½ liter kokend water en dit over de schotel gieten.
Dan het ontbijtspek dakpansgewijs er overheen leggen.
Ongeveer 1 uur in de oven op 165 C (hete lucht) of 180 C (elektrisch)
Schaal met deksel erop in de oven zetten.
Het laatste kwartier zonder deksel.
Waldorf salade
1 bakje witte druiven
½ bos bleekselderij
1 appel
1 zakje walnoten
1 bakje kwark neutraal
3 bakjes creme fraîche
200 gram Natrena naar smaak
Was de druiven. De selderij en de appel schillen.
Snijd de druiven door middel en de selderij in dunne reepjes van ¾ cm.
Snijd de appel in blokjes.
Doe dit in een kom met de kwark en crème fraîche.
Maak de walnoten in stukjes.
Roer dit alles door elkaar.
Wij wensen u smakelijk eten.
Dit is een recept van Alie Veldhuizen
Menu voor 6 personen
GESTOOFDE RIBLAPPEN
Nodig: 1 ½ kg riblappen, 1 winterwortel, 2 uien,
2 eetlepels azijn, 3 laurierblaadjes, 1 flesje bier,
150 gram boter, nootmuskaat, peper en zout
Bereiding:
Pel en snipper de uien; wrijf het vlees in met de kruiden en bak
in ca. 10 minuten bruin; daarna de uien even meebakken.
Haal het vlees uit de pan en voeg bier, azijn en laurierblaadjes
toe en breng dit al roerend aan de kook.
Doe het vlees terug in de pan. Laat dit afgedekt 1 ½ uur stoven.
Schrap intussen de wortel en snij deze in grove stukken.
Voeg dit aan het vlees toe.
Laat dit alles nog 30 minuten nastoven.
AARDAPPELPUREE
Nodig: ongeveer 3 kg aardappelen, nootmuskaat, paneermeel, peper en zout,
geraspte kaas, gedroogde peterselie, maggi.
Bereiding:
De aardappelen gaarkoken en afgieten en met alle kruiden
door elkaar mengen en stampen.
Doe de puree in een ovenschaal en deze bestrooien met
paneermeel en afmaken met de geraspte kaas.
Bak dit in de oven mooi bruin (ong. 1 uur op 160 graden)
STOOFPEERTJES
Nodig: ong. 3 kg. Giezewildemannen;
2 ons gelei-suiker; 3 kaneelstokjes.
Bereiding:
Peren schillen en ong. 3 uur zachtjes koken met
de kaneelstokjes en op het laatst de gelei-suiker toevoegen.
Dit alles zachtjes laten napruttelen tot het geheel iets bindt.
Naar believen warm of koud opdienen.
Ik droomde eens en zie ik liep
aan het strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen, want ook
de Heere liep aan mijn zij.
We liepen saam het leven door
en lieten in het zand,
een spoor van stappen, twee aan twee;
de Heere liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugd
van diepe smart en hoop.
Maar als ik het spoor goed bekeek,
Zag ik langs heel de baan,
Daar waar het juist het moeilijkst was,
Maar één paar stappen staan…
Ik zei toen: “Heere, waarom dan toch?
Juist toen ik het zo moeilijk had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag
op het zwaarste deel van het pad…”
De Heere keek toen vol liefde mij aan
en antwoordde op mijn vragen:
“Mijn lieve kind, toen ’t moeilijk was,
Toen heb Ik jou gedragen…”
Geschreven in 1936 door Mary Stevenson (1922-1966)
